Park Narodowy Poloniny

W północno-wschodniej części Słowacji w paśmie Wierchów Bukowskich na granicach z Polską i Ukrainą znajduje się Park Narodowy Poloniny, którego powierzchnia wynosi 29 805 ha a powierzchnia pasma ochronnego 10 973 ha. Park leży w powiacie Snina. Osobliwością parku są górskie łąki grzebieniowe - poloniny, które znajdują się na głównych grzbietach Wierchów Bukowskich. Najpiękniejsze są położone -lub leżą- w okolicy Pľaše, Ďurkovca, Riabej skały i Kamiennej łąki. Dominującym składnikiem natury Poloninów są lasy, szczególnie bukowe i jodłowo-bukowe tworzące 80% całkowitej powierzchni parku. W parku skoncentrowana jest największa liczba naturalnych lasów (puszczy) na Słowacji. Atrakcyjne są zwłaszcza potężne, aż 400-letnie jodły, również buki i jawory. W parku narodowym wyznaczono 6 Narodowych Rezerwatów Naturalnych: Stužica, Jarabá skała, Rožok, Pľaša, Havešová i Stinska. Obszar Polonin jest wyjątkowy również ze względu na zwierząta, które w nim wystepują. Żyją w nim gatunki zwierząt, których nie znajdziemy na żadnym innym miejscu Słowacji. Do dzisiaj było tutaj ustalonych 3600 gatunków bezkręgowców. Spośród kręgowcy ustalono 294 gatunków, z tego 13 gatunków amfibii, 8 gatunków gadów, 198 gatunków ptaków i 55 gatunków ssaków. Stale żyją tutaj wszystkie nasze mięsożerne i sporadycznie pojawiają się żubr i łoś z przyległego Parku Narodowego Bieszczady w Polsce. Wierchi Bukowskie są podzielonym średniogórskim całkiem a jego grzbiet graniczny osiągający wysokość 1000 – 1200 m n.p.m. jest linią podziału wód Morza Czarnego i Morza Bałtyckiego.

Cały obszar i okolica odznaczają się doskonałymi warunkami dla rozwoju ruchu turystycznego, który jeszcze nie jest tutaj rozwinięty jako w innych częściach Słowacji. Spośród zabytków kulturalno-historycznych region oferuje zwłaszcza część zbioru wschodniosłowackich kościołków drewianych wschodniego obrządku, jak na przykład: Topoľa, Uličské Krivé, Ruský Potok i Jalová.