Skip to main content

Szlak Krzywe - Kaletnik (żółty, pieszy)

Informacje o trasie
Oznaczenie w terenie   
Trasa zweryfikowana NIE  
Długość trasy 16,5 km   
Trasa dla roweru BRAK INFORMACJI  
Poziom trudności trasy BRAK INFORMACJI  
greenvelo.pl
Kup akcesoria rowerowe
Informacje z pliku GPX   
Długość z GPX   
Minimalna wysokość   
Maksymalna wysokość   
Suma podjazdów   
Suma zjazdów   
Pobierz plik GPX
Przebieg trasy:

Kaletnik, przy kościele - Krzywe, dyrekcja Wigierskiego Parku Narodowego

Żółty szlak Krzywe - Kaletnik to trasa piesza, ale udostępniona dla rowerzystów i przejezdna dla rowerów turystycznych. Ma 16,5 kilometra długości i niemal w całości biegnie przez lasy północnej części Wigierskiego Parku Narodowego. Trasa jest malownicza i dobrze oznakowana (znaki głównie szlaków pieszych, kolor żółty). Wymaga pewnych umiejętności w terenowej jeździe rowerem, gdyż miejscami szlak kluczy wąskimi dróżkami i pokonuje drewniane mostki i kładki. To wspaniała trasa leśna, na której jest mnóstwo malowniczych zakątków. Świerkowe lasy, śródleśne jeziorka i pagórkowate tereny sprawiają, że to jeden z najładniejszych szlaków Suwalszczyzny. Rozpoczyna się w dużej, mającej charakter małego miasteczka wsi Kaletnik, nad którą dominuje potężna bryła neoklasycystycznego kościoła z początku XX wieku. Miejscowość ta leży na północnym skraju Wigierskiego Parku Narodowego. W dalszym biegu, jak opisuje strona internetowa parku, szlak prowadzi przez silnie pofałdowane tereny morenowe, torfowiska i bory świeże, ukazując malownicze jeziora śródleśne (Samle Duże, Samle Małe i Gałęziste) i niemniej urocze rzeki Wiatrołużę i Kamionkę. Trasa kończy się we wsi Krzywe. Znajduje się tu dyrekcja, utworzonego w 1989 roku, Wigierskiego Parku Narodowego, w której urządzono punkt informacji turystycznej i wystawę przyrodniczą, prezentującą florę i faunę parku. W pobliżu dyrekcji, w dawnym budynku leśnictwa, mieści się zaś niewielka wystawa etnograficzna. Są tu też trzy ścieżki edukacyjne.
W pobliżu, na terenie parku narodowego znajduje się pięć urokliwych jeziorek wytopiskowych, określanych właśnie jako suchary. Nazwę taką nadaje się otoczonym przez torfowiska niewielkim, śródleśnym jeziorom, mającym ciemnobrunatną wodę, bardzo zakwaszoną przez rozkładające się szczątki roślinności. Na trasie znajdują się drewniane kładki przez torfowiska, wiata oraz będącą znakomitym miejscem obserwacji ptaków wodnych i bobrów wieża widokowa.