Szlak rowerowy "Świdny Las"

Przebieg trasy:

ul. Grunwaldzka - Centrum miasta

ul. Grunwaldzka - ul. Krzywa - Przeprawa promowa "Kasibór"- Kasiborskie paprocie - Falochrony kanału Piastowskiego - Zatoka Mulnik - Centrum miasta.

Świdny Las leży na najbardziej wysuniętym na południowy zachód skrawku wyspy Uznam. Mimo że bezpośrednio sąsiaduje z osiedlami Świnoujścia, a przez jego sam środek co dzień przejeżdżają tysiące turystów (szosą wylotową do przeprawy promowej “Karsibór), można tu znaleźć miejsca nie mniej dzikie od najbardziej niedostępnych kniei Wolińskiego Parku Narodowego. Szlak rowerowy przecina cały Świdny las, by dotrzeć na niezwykle malowniczo położony falochron  Kanału Piastowskiego, wychodzący 430 metrów w głąb Zalewu Szczecińskiego.

UL. GRUNWALDZKA - dawna szosa do Berlina otwarta w 1860 roku. Od 1945 r. zamknięta szlabanem granicznym. Wzdłuż ulicy biegła też berlińska linia kolejowa, której pusty nasyp z kilkoma leśnymi wiaduktami można nadal oglądać po niemieckiej stronie. Przy Grunwaldzkiej nadal stoi nieczynny budynek dawnego dworca - mieści się w nim obecnie hurtownia.

Szlak wiedzie najpierw ul.Grunwaldzką, potem zakręca w ul.Krzywą - tu wkrótce kończą się zabudowania. Jedziemy miłą, asfaltową drogą sąsiadującą z lasem z jednej, a z ogrodami działkowymi z drugiej strony. Ok. 1,5 kilometra dalej zaczynają pojawiać się pierwsze posesje Wydrzan - peryferyjnej dzielnicy Świnoujścia.
Tu szlak skręca w lewo, by zagłębić się w dość gęsty sosnowy las, z nielicznymi kępami olszowymi i bukowymi. Lekko pagórkowate drogi doprowadzą nas w końcu do szosy łączącej miasto z przeprawą promową Karsibór.

Po niespełna kilometrowym odcinku wzdłuż tej szosy, kilkadziesiąt metrów przed szerokim rozwidleniem dojazdów do promów, szlak odbija lekko w prawo wąską, asfaltową drogą leśną. Tędy dociera do wody Kanału Piastowskiego, w miejscu dawnej przeprawy promowej do Karsiboru (działała tu do 1966 roku, czyli do otwarcia mostu przez Starą Świnę). Zagłębiamy się w las szutrową drogą - dookoła coraz więcej wiekowych buków i dębów. Wreszcie docieramy do rozwidlenia i miejsca wypoczynkowego przy granicy rezerwatu Karsiborskie Paprocie.

Karsiborskie Paprocie - rezerwat florystyczny o powierzchni niemal 38 ha. Porastają go bujne, sięgające ponad 2 metrów paprociowe zarośla, składające się głównie z Osmunda regalis, czyli Długosza królewskiego. Właśnie od zarodnionośnych liści Długosza, przypominających kwiaty wzięła się słowiańska legenda “kwiatu paproci”. Długosz królewski jest rośliną zanikającą, podlegającą ochronie. A ten rezerwat to jedno z największych jego skupisk w naszym kraju. Przy rezerwacie stworzono ścieżkę dydaktyczną, opisującą ten gatunek paproci.

          Jeszcze kilkaset metrów leśną droga i szlak dociera na sam brzeg Kanału Piastowskiego. Ze swoimi świeżo odnowionymi nabrzeżami Kanał wygląda naprawdę pięknie, niczym ogromna wodna aleja w leśnym parku. Jest to ulubione miejsce odpoczynku ptactwa wodnego - mew, kaczek i czapli. Nie przeszkadzają im nawet przepływające tędy dość często jachty i statki najróżniejszej wielkości.

Na tym odcinku można zboczyć ze szlaku na zachód, w Zalewu Szczecińskiego, żeby odwiedzić polanę biwakowa z 4-metrową wieżą obserwacyjną (piękny widok na wody i brzegi Zalewu ). Tymczasem szlak zjeżdża z betonowej drogi na piaszczystą drogę przy znajdującym się od strony Zalewu polu refulacyjnym - hałd piasku pochodzącego z pogłębiania toru wodnego. Droga prowadzi do celu wycieczki: pięknego zachodniego falochronu, wieńczącego południowy wylot Kanału Piastowskiego.

FALOCHRONY BRAMY TOROWEJ KANAŁU PIASTOWSKIEGO - nowe, wydłużone do 430 i 550 metrów falochrony oddano do użytku w 2004 roku. Rozbudowano je w ramach 120-milionowej inwestycji umacniania południowej części Kanału. Chronią one ujście kanału do Zalewu Szczecińskiego, ułatwiając statkom wchodzenie i wychodzenie z Kanału Piastowskiego.

Szlak powraca w stronę Świnoujścia wzdłuż Kanału Piastowskiego tą samą, szutrową drogą przez las. Po przecięciu szosy dojazdowej do promów - Karsibór; znów zagłębiamy się w las - tu nieco rzadszy, iglasto- liściasty, porastający wydmowe pagórki. Wreszcie zza sosen wyłania się piękny, otoczony lasami i szuwarami akwen: zatoka Mulnik.

MULNIK - starorzecze Świny przekształcone w 1939 r. w basen portowy. Był on zapleczem tutejszego kompleksu składów i montowni amunicyjnych (m.in. min morskich i torped), oraz potężnej baterii przeciwlotniczej - Mellin. Po wojnie do 1992 r. teren ten użytkowała marynarka radziecka.

Szlak wraca do centrum miasta najpierw leśnymi traktami, a potem znaną nam już szosą łączącą miasto z przeprawą promową - Karsibór. Ze względu na ruch samochodów warto zachować szczególną ostrożność.