Trasa czerwona, "Główna"

Przebieg trasy:

Gubin

Westerplatte - Plac Katedralny - Kinowa i Basztowa - 3-go Maja - Juliusza Słowackiego - Jarosława Dąbrowskiego - Park Mickiewicza - Juliusza Słowackiego - Stanisława Kunickiego - Kresowa - Kazimierza Pułaskiego - Repatriantów - Kresowa - Żwirki i Wigury - Lipowa - Gdańska - Piaskowa i Różana - Wzgórze Engelmanna - Monte Cassino - Wzniesienia Gubińskie - Wieża Bismarcka - Jana Kasprowicza - Marszałka Michała Żymierskiego - Bolesława Krzywoustego - Wojska Polskiego - Gen. Józefa Wysockiego - Wojska Polskiego - Słoneczna i Park Waszkiewicza - Królewska i Grunwaldzka -Piastowska - Lenino - Ścieżka rowerowa - Wyspa Teatralna - Bolesława Chrobrego

I. Trasa czerwona, "Główna" (8,4 km) jest prezentacją walorów turystycznych i głównych atrakcji miasta. Przeznaczona jest zarówno dla osób ambitnych, które
pierwszy raz znalazły się w Gubinie i chciałyby w najkrótszym czasie jak najwięcej zobaczyć, jak i dla osób, które mają w pamięci miasto sprzed kilkunastu czy kilkudziesięciu lat.



Ważniejsze obiekty trasy:

1. Rynek Główny z ratuszem i ruinami Kościoła Farnego
 Centralnym punktem miasta, a zarazem najokazalszym zabytkiem jest ruina Kościoła Farnego. Pierwsza wzmianka o nim pochodzi z roku 1324. W ówczesnym czasie

Gubin był jednym z największych miast handlowych śląsko - łużyckich. Był to wówczas kościół zbudowany w stylu romańskim w formie trójnawowej bazyliki.
Na skutek uszkodzeń w wyniku trzęsienia ziemii w XIV wieku, kościół ten ze względu na bezpieczeństwo zostaje rozebrany a na jego miejscu ropoczęto budowę nowego gotyckiego kościoła halowego z sześciokondygnacyjną, prostokatną wieżą z kruchtą. Ruiny tegoż stoją do dzisiaj. Budowa przebiegała etapami i przerywana była zmianami koncepcji oraz trudnościami ekonomicznymi i trwała kilkadziesiąt lat. Pierwszy etap to budowa kościoła w częsci wschodniej. Drugi etap rozpoczęto w roku 1519 budową 61 metrowej wieży (zakończoną w 1557r.), w 1594 wykończono wnętrze. Ostateczny kształt i wystrój architktoniczny kościół otrzymał w 1844 roku. Był to największy (60m długości, 30m szerokości), najpiękniejszy i najwyższy kościół na Dolnych Łużycach z 1200 miejscami siedziącymi. Barokową kazalnicą, pochodziła z 1706 roku, ołtarz z 1717 - 1727r. Do 1920 roku w wieży mieszkał dzwonniki wraz z rodziną. Podczas II Wojny Światowej kościoł uległ niemal całkowitemu zniszczeniu. W latach późniejszych, mimo starań władz miejskich nie udało sie przywrócić dawnej świetności obiektu, który w latach siedemdziesiatych zabezpieczony został jako trwała ruina.Do dzisiaj zaskakuje swoim ogromem,
poziomem technicznym i rozwiązaniami.  Od południa i zachodu w kształcie litery "L" ruiny Kościoła Farnego otacza ratusz. Został wzniesiony w drugiej połowie XIV wieku, choć przywilej na jego budowę miasto otrzymało w 1298r. Budowa ta  świadczyła o zamożności miasta, w niej rezydowały władze w postaci rady miejskiej, rajców, ławników, instytucje sądownicze, a w dokumentach z 1335 roku pojawia się stanowisko burmistrza. Ratusz kilkakrotnie  przebudowano, w pierwszej dekadzie XVI wieku dobudowano wieżę,     w latach 1671 - 1672 po wojnie trzydziestoletniej budynek przebudowano nadając mu kształt późnorenesansowy dodając od południa trzy późnorenesansowe szczyty. W roku 1736 przyłączono do ratusza sąsiadujacy z nim budynek domu towarowego zbudowany      w roku 1545. W
1880 roku dobudowano między innymi ozdobny portyk przy ścianie południowej. W 1945 roku ratusz został poważnie uszkodzony i odbudowany w latach 1976 - 1986. Obecnie mieści się tu Gubiński Dom Kultury, Biblioteka Miejska i Pedagogiczna, Galeria sztuki oraz restauracja, w której możemy podziwiać ocalałe ze zniszczeń sklepienie gwiaździste i sieciowe. Ratusz jako reprezentacyjna siedziba władz gościł w swoich murach takie znamienite osoby jak Zygmunt Jagiellończyk, Zygmunt Stary, August Mocny Sas         (w 1709r.), a w 1712 roku podejmowano Cara Piotra I. W latach I Wojny Światowej powstało  (na drugim piętrze ratusza) Muzeum Historii Naturalnej. Władze miejskie urzędowały tu do roku 1924 w pomieszczeniach tych urządzono nastrojową restaurację, która pozostała tam do dnia dzisiejszego. Niespełna kilka lat temu zainastalowano na wieży ratusza zegar z kurantami. Wieża ma zauważalne odchylenie od pionu.

2. Wieża Bramy Ostrowskiej
 Wieża Bramy Ostrowskiej i fragment muru obronnego stanowiącego niegdyś tak zwaną "szyję bramną" pochodzą z przełomu XV i XVI wieku. Stanowiły one część systemu obronnego Bramy Ostrowskiej, mur łączył przedbramie z bramą właściwą. Cylindryczna wieża ceglana (podobnie jak mur) wykończona została zębatym fryzem zadaszona stożkowym hełmem krytym blachą z sygnaturką. Jest charakterystycznym elementem miasta. W miejscu, z którego podchodzimy do wieży stał do 1820 roku barbakan. Baszta stoi na tle okazałego budynku, w którym przed II Wojną Światową (od 4.02.1913r.) znajdowało się Muzeum Miejskie. Od południa sąsiaduje się z budynekiem Banku PKO BP.

3. Pseudo romantyczna brama z fragmentem murów
 Na prawym skrzydle okazałej kamienicy w ul. Dąbrowskiego (dawniej Kastaniengraben) znajduje się potężna brama wjazdowa z umieszczoną powyżej datą "1892". Tu znajdowała się baza spedycyjna Wilhelma Wilke.  Firma przewozowa założona w 1817 roku istnieje do dnia dziesiejszego. Dalej na prawno stoi pseudoromantyczna brama z psudoobronnym murem i otwartymi strzelnicami. Wzniesiono je w XIX w. prawdopodobnie dla upiększenia miasta i podkreślenia jego tradycji obronnych średniowiecznego grodu i posiadania niegdyś potężnego grodu warownego. Tak z perspektywy czasu należy rozumieć intencje  ówczesnych władz miasta, które poleciły panu W. Wilke optyczne oddzielenie od parku podwórza spedycji. Po przeciwnej stronie, w parku znajdował się pomnik poświęcony 100 żołnierzom gubińskiego batalionu poległym w wojnie Prusko- Francuskiej w 1870/1871 roku, wystawiony w roku 1874.

4. Wieża Dziewicza
 Pierwotnie zlokalizowana była w najbardziej na wschód wysuniętym narożniku muru miejskiego. Na jej wysokości mur obronny załamywał się a ona zapewniała widoczność      po jednej i drugiej jego stronie.  Pochodzi z tego samego okresu co Wieża Ostrowska. Jest zbudowana podobnie cylindrycznie z nieotynkowanej cegły i nieco skromniejszych wymiarów. Wejście do niej znajduje się na wysokości pierwszej kondygnacji,
gdyż pierwotnie wiodło ono z murów obronnych.

5. Willa doktora Tadeusza Kunickiego
 Taduesz Kunicki był pierwszym lekarzem powojennym Gubina, pełnił tu funkcje dyrektora szpitala powiatowego, kierownika wydziału zdrowia, lekarza szkolnego i wojskowego. Hołodwał w swoim życiu zasadom piękna i prawdy, bezgranicznie oddany swojej pracy i pacjentom. Wspaniała osobowość doktora Kunickiego do dziś jest niedoścignionym wzorem.

6.Przedszkole Miejskie nr 3
 Obecny budynek i teren mieszczący przedszkole i żłobek miejski był przed II Wojną Światową posiadłością fabrykanta - producenta sukna Fritza Schemel'a. Do posiadłości        z dzisiejszego Parku Mickiewicza prowadzi most, niegdyś prywatny  - wówczas Wilchelmsplatz. W parku znaduje się stara fontanna z
maszkaronami. Plac zabaw jest atrakcyjny nie tylko dla dzieci, rosną tu dendrologiczne rarytasy, m.in.: miłorząb dwudzielny (Ginkgo biloba), cypryśnik błotny (Taxodium distichum), kasztan jadalny (Castanea sativa), dąb węgierski (Quercus frainetto), platan klonolistny (Platanus hispanica).

7. Plac Bolesława Chrobrego
 Opisany przy prezentacji trasy czarnej - "Królowej Jabłonii".

8. Wylot Bramy Krośnieńskiej
 Dzisiejsza ulica Kresowa, wcześniej Waszkiewicza, a jeszcze wcześniej Krośnieńska prowadziła z mostu przy Bramie Krośnieńskiej na szlak handlowy przez Krosno Odrz.         do Wielkopolski i Poznania. W miejscu tym przy zakończeniu ul. Tadeusza Kunickiego znajdowała się stocznia i przystań na Lubszy. Stocznie stanowiły niewielkie zabudowania,    w których rzemieślnicy zajmowali się wytwarzaniem łodzi małych lub dużych - wedle życzenia.

9. Zespół Szkół Rolniczych
 Zespół Szkoł Rolniczych obchodził w 2004 roku 45- lecie swojego istnienia. Część zabudowań szkoły (po prawej stronie na wzgórzu) zajmuje teren ówczesnego browaru. Jego wielkie piwnice wykorzystywane są do dnia dzisiejszego. Główny budynek szkoły to dawny miejski "Dom Mieszczański". W szkole tej w roku 1997 została oddana do użytku najnowocześniejsza w okolicy sala gimnastyczna. W prawo prowadziła droga do restauracji
Friedrichshöhe.

10. Ul. Żwirki i Wigury
 Żaden z istniejących tu przed wojną budynków nie zachował się (na długości ulicy do skrzyżowania z ul.Lipową). Po prawej stronie wznosi się największe (120m n.p.m.) wzniesienie Wzgórz Gubińskich z górujacymi od niedawna telekomunikacyjnymi wieżami przekaźnikowymi.

11. Miejski Ośrodek Zdrowia
 Budynek wybudowany jako Miejski Ośrodek Zdrowia. 5.04.1986r. odbył się akt nadania imienia dra Tadeusza Łukasza Kunickiego, gdzie tablicę pamiątkową
odsłonił syn zmarłego lekarza mgr inż. Stanisłam Kunicki. Po reformie służby zdrowia budynek stracił swoje znaczenie. Dziś funkcjonuje tu m.in. Ośrodek
Dziennej Pomocy, Świetlica Socjoterapeutyczna dla dzieci.

12. Wzgórze Engelmanna
 Na szczycie znajduje się stary zamek wodny a bardziej na prawo częsciowo zachowany taras widokowy, pozostałość po restauracji fabrykanta Edwarda Engelmanna, którą otworzył w roku 1860 z punktem widokowym na południowo - zachodnią część miasta i okolic.

13. Wieża Bismarcka
 Dziś tylko pozostałość po wieży Bismarcka, charakterystycznym punkcie przedwojennych Wzgórz Gubińskich. Wybudowana wieża w latach 1907 - 1908 miała 26,7 m wysokości a cokół z kamienia polnego miał aż 9 metrów.
Taras widokowy znajdował się na wysokości 22 metrów, wieża stała na wzniesieniu 112 m n.p.m, było to więc najwyżej położone miejsce widokowe w promieniu kilkudziesięciu kilometrów. Stąd wg starych przewdników, gołym okiem, przy dobrej pogodzie, można było dostrzec statki parowe pływające po Odrze lub nawet dostrzec Eisenhüttenstadt, Lubsko czy Krosno.
 
14. Ulica gen. J. Wysockiego
 Ulica najdalej wysunięta na brzeg moreny stanowiąca półkę widokową usytuowaną kilkadziesiąt metrów nad lustrem Nysy Łużyckiej. Na dół prowadzą schody (Himmelsleiter), które powstały w 1907 roku. Łącząc dworzec kolejowy z górną częścią miasta stanowiła najkrótszą drogę na Wzgórza Gubińskie. Na froncie budynku stojącego u wejścia na schody znajduje się zegar słoneczny nieco zasłonięty przez okazały cis.

15. Park Waszkiewicza
 Choć sam park ma bardzo krótką historię, to miejsce na którym się znajduje było najwcześniej (ze wszystkich gubińskich wzniesień) zagospodarowane
turystycznie. Tu znajdował się najstarszy, najbardziej znany i uznany lokal Wzgórz Gubińskich "Kaminsky's Berg". Z jego tarasów można było podziwiać
rozłożoną nad Nysą przemysłową część miasta. W sąsiedztwie restauracji od strony południowej znajdował się lokal taneczny "Sanssouci". Między nimi została wybudowana (1926 - 1927), sławna już w dziesiejszych czasach "Willa Wolfa". Niestety po tych wszystkich budowlach nie pozostało zbyt wiele śladów.

16. Kościół św. Trójcy
 Kościół oddany do użytku w 1860 roku miał nieco inny wygląd niż dzisiaj, a wejście do niego prowadziło od ulicy Grunwaldzkiej, dawniej Haagstraße. Przy tej właśnie ulicy wykupiono działkę a na jej szczycie usytuowano budowlę. Kościół Katolicki jako budowla szybko zyskał uznanie jako kolejna ozdoba wzgórza Kaminsky'ego. Obecny wygląd zawdzięczamy przebudowie w latach 1935 - 1936, powiększającej kościół ze względu na zwiększającą się liczbę wiernych.

17. Ulica Piastowska
 Jedna z najbardziej reprezentatywnych ulic Gubina (dawniej Grüne Wiese). Niemal każdy z okazałych gmachów na tej ulicy jest czymś niepowtarzalnym. Stanowią one przekrój różnych stylów architektonicznych, doskonały przykład gustów właścicieli i możliwości oraz kunsztu rzemieślniczego ich wykonawców. Ciekawe ukształtowanie terenu i specyficzny mikroklimat sprzyjają ciekawym i rzadkim roślinom. Poczynając od delikatnych przebiśniegów,
cebulic syberyjskich, puszkini, śnieżników lśniących, zawilców żółtych do okazałych magnolii (pośrednich i gwiaździstych), buków, dębów, miłorzębów, katalp, platanów czy cypryśnika błotnego. Umieszczały tu swoje siedziby banki, urzędy, szkoły i inne instytucje.

18. Urząd Miasta
 Budynek, siedziba władz miasta, wybudowany w 1894 roku jako siedziba władz powiatowych do 1945 roku. Północno - wschodnią część zajmuje Urząd Gminy Gubin. Za skrzyżowaniem z ul. Zwycięstwa ostatnia znacząca instytucja ul. Piastowskiej - Zespół Szkół Ogólnokształcących. Szkoła powstała w 1908 roku, początkowa jako szkoła średnia dla dziewcząt. Przedłużeniem ul. Majdanek był nieistniejący już dziś most - Achenbach Brücke  (z 1884r.). To tędy prowadziła najkrótsza droga z dworca kolejowego przez Alte Post str., schodami Himmelsleiter na Wzgórza Gubińskie.

19. Wyspa Teatralna
 Wyspa swoją "karierę" rozpoczęła jako Wyspa Strzelecka od początków XIX wieku. Wykorzystywana była przez bractwo strzeleckie, które miało tu swoją
strzelnicę i budynek. W 1874 roku wybudowano tu teatr, a w 1905 pomnik gubiniance- aktorce i piosenkarce Coronie Schröter. Wyspa przez kilkadziesiąt lat stanowiła pas dorgi granicznej i nie była dostępna. Dziś pozostały tylko czołowe kamienne umocnienia wyspy a na miejscu starego mostu na wyspie stoi nowy most oddany do użytku w 1998 roku.