Trasa Narwiańska (Ostrołęcka)

Przebieg trasy:

Rembelszczyzna, wał na Kanale Żerańskim (gm. Nieporęt) - Gąsiorowo (gm. Serock)

Szlak Narwiański ma charakter nieco tranzytowy. Mocno związany jest z wodą i terenami zainwestowanymi. Znaczna część prowadzi wzdłuż Kanału Żerańskiego, nabrzeża Jez. Zegrzyńskiego i Narwi oraz przez dwa najokazalsze mosty powiatu legionowskiego. Bardzo ciekawy punkt na szlaku stanowi Serock, będący doskonałym przykładem niewielkiego, ale malowniczego i pieczołowicie odrestaurowanego miasta, ściśle związanego z nadrzecznym krajobrazem.

Kierując się z Warszawy szlakiem wzdłuż Kanału Żerańskiego, na wysokości miejscowości Michałów Grabina wjeżdżamy na teren gminy Nieporęt. Przez najbliższych kilka kilometrów będziemy jechać malowniczym „wnętrzem” kanału Żerańskiego, zatopionym w bujnej zieleni. Po drodze mijamy most w Aleksandrowie, osiedle Głogi oraz pieszą kładkę przerzuconą przez kanał na wysokości centrum Nieporętu. Tutaj docierają dwa inne szlaki o randze lokalnej. Szlak Południowy (zielony) oraz Szlak Nieporęcki (żółty). Po przejechaniu 5,1km docieramy do nasypu kolejowego, i kierujemy się na zachód w stronę drogi wojewódzkiej nr 633, na której skręcamy w prawo pod wiadukt kolejowy. Po przejechaniu kilkudziesięciu metrów, na wysokości transformatora skręcamy w drogę gruntową biegnącą równolegle do wojewódzkiej trasy komunikacyjnej nr 633. Ten odcinek mierzy blisko 370m. Przez kolejne 1,1km jedziemy drogą dojazdową w otoczeniu nowopowstałej zabudowy mieszkaniowej, aż docieramy do skrzyżowania z drogą wojewódzką nr 633 na wysokości kąpieliska nad Jez. Zegrzyńskim. Kolejny odcinek naszego szlaku o długości 1,5km biegnie drogą wojewódzką nr 633, a następnie kameralnym skrótem wzdłuż nabrzeża, do drogi krajowej nr 61. Tutaj ścieżką rowerową kierujemy się w stronę nowo wybudowanego mostu na Jeziorze Zegrzyńskim. Jadąc mostem możemy odbić w prawo mierzeją, do centrum Zegrza, gdzie czeka na nas kilka atrakcji przyrodniczych i kulturowych, lub pojechać dalej szlakiem, na północ w kierunku Serocka. Po przejechaniu łukiem, przesmykiem pomiędzy zespół fortyfikacji, po 4,1km docieramy do miejscowości Jadwisin, przez który przebiega również Szlak Serocki o randze lokalnej. W okolicy znajduje się kilka atrakcji przyrodniczych, które warto odwiedzić. Dostęp do nich jest dość łatwy, ponieważ wszystkie są zlokalizowane w niewielkiej odległości od siebie, pomiędzy Jadwisinem a Narwią. Dalej nasz szlak prowadzi drogą krajową nr 61, na północ w kierunku Serocka. Po przejechaniu 2,4km docieramy do granic administracyjnych miasta, gdzie wjeżdżamy na ścieżkę rowerową i dalej kierujemy się w stronę centrum (2750m). Do rynku wjeżdżamy ul. Kościuszki. Tutaj możemy odpocząć lub zwiedzić miasto z jego malowniczymi zakątkami, decyzja należy do nas. Z centrum miasta wyjeżdżamy ul. 11-go Listopada i kierujemy się na północ, w stronę przeprawy mostowej przez Narew. Jedziemy wzdłuż drogi krajowej nr 61/ 62 do skrzyżowania z drogą krajową nr 62. Tutaj skręcamy w prawo na most, skąd rozpościera się widok na Narew wraz z jej malowniczymi nabrzeżami. Po przejechaniu 3230m docieramy do miejscowości Łacha. Następnie przez wąski przesmyk zjeżdżamy na wał i kierujemy się na północ w stronę Gąsiorowa, (tędy biegnie również Szlak Wschodni o randze lokalnej). Pierwsze 2,2km naszej trasy biegnie po wale, z którego rozpościera się panorama przeciwległego nabrzeża. Mijamy ośrodek rekreacyjny i po kilkudziesięciu metrach wjeżdżamy na nabrzeże utwardzone betonowymi płytami. Łukiem objeżdżamy cypel tworzący w tym miejscu wąski przesmyk na Narwi i po przejechaniu 640m docieramy do zjazdu na drogę gruntową, biegnącą u podnóża wału. Po 1000m opuszczamy gminę Serock i kierujemy się dalej na północ.

Wytyczne do nawierzchni
Odcinek/punkt Uwagi
(1-2) Na odcinku 1000m od punktu 1 ulepszyć nawierzchnię.
(2-3) Podczas przebudowy wiaduktu, zaleca się poszerzenie przejazdu tak, aby wprowadzić bezkolizyjny, dwukierunkowy ruch rowerowy.
(9-10) Miejscowo ulepszyć nawierzchnię.

Wykaz atrakcji.

Forty w Zegrzu.
Pierwsza fortalicja wybudowana w XIV w. Od 1883 r. rozpoczęto budowę przedmościa w Zegrzu. Ufortyfikowanie utworzone z dwóch betonowych fortów: jednego obszernego tzw. umocnienia dużego, w postaci nieregularnego sześcioboku, drugiego mniejszego tzw. umocnienia małego, połączonych wałem ziemnym dla piechoty. W latach 1912-1914 twierdza była modernizowana. Obecnie obiekt wygrodzony, zachowane dawne obiekty fortowe, obszar w dużym stopniu zadrzewiony samosiewem.

Zespół koszarowy w Zegrzu.
Zespół powiązany przestrzennie z zespołem dworsko – pałacowym. Obecnie zachowane 5 budynków koszarowych murowanych z pocz. XIX w., odbudowanych w 1939 i 1945 r. 3 warownie (prochownie) z pocz. XX w., kasyno (d. Pałac Radziwiłłów) przebudowane, dawny hotel oficerski oraz budynek murowany z końca XIX w. Zespół utrzymany w historycznych granicach wyznaczonych fortami, teren z licznym starodrzewem.

Kościół w Zegrzu.
Kościół z 1758 r. p.w. Świętego Antoniego i Świętej Barbary, w 1895 r. zmieniony na cerkiew, częściowo zniszczony w 1914, w 1932 r. przebudowany wg projektu arch. Edgara Aleksandra Norwertha na kościół garnizonowy. Zniszczony podczas II wojny światowej, zburzony w 1987 r. obecnie budowany na miejscu zburzonego kościoła, kościół parafialny p.w. Świętego Gabriela Archanioła. Zachowana kolumna dawnego kościoła.

Zespół dworsko-parkowy w Zegrzu z XIXw.
Dwór murowany 2 kond. z końca XVII w., harmonijnie rozbudowany , obok budynek murowany 1 kond., mieszkalny – dawna stajnia z pocz. XVIII w., zachowany fragment muru ogrodzeniowego. Park podzielony na część pełniącą rolę parku osiedlowego. W obrębie parku piwnica ziemna z górką widokową. Park w stylu krajobrazowym z elementami regularnymi. Układ kompozycyjny częściowo przekształcony, zachowany liczny starodrzew.

Pomniki przyrody w Zegrzu:
5 dębów szypułkowych.
lipa drobnolistna.
2 żywotniki zachodnie.
4 lipy drobnolistne.
dąb szypułkowy.

Zespół dworski w Borowej Górze-Jadwisin z pocz. XX w
Zachowany dwór murowany oraz nieliczny starodrzew, własność prywatna, funkcja mieszkalna, powierzchnia założenia około 1,2 ha

Obserwatorium astronomiczne w Borowej Górze-Jadwisin z 1 poł. XX w.

Zespół parkowy w Jadwisinie z XIX/XX w. związany z dawną podchorążówką carską.
Park o powierzchni około 3 ha, historyczny układ kompozycyjny przekształcony.

Zespół dworsko-parkowy w Jadwisinie.
Zespół związany z siedzibą dawnego administratora majątku z końca XIX w., bud. dworu z XIX w. w dobrym stanie technicznym, ogród ozdobny z XIX w.z zachowanym starodrzewem, utrzymane powiązania przestrzenne w postaci dróg z zespołem pałacowo – parkowym w Jadwisinie oraz zespołem dworsko – parkowym w Zegrzynku.

Zespół dworsko-parkowy w Zegrzynku z 1 poł. XIX w.
Dwór z 1838 r. własność Radziwiłłów, w 2 poł. XIX w. własność Wandy i Zygmunta Szaniawskich, następnie ich syna Jerzego Szaniawskiego (1886-1970) - pisarza. Dwór spalono w 1977 r., zachowane są jedynie ruiny piwnic dworu ze schodami ogrodowymi oraz ruiny dwóch innych budynków i dwa murowane słupy bramne.

Rezerwat przyrody „Wąwóz Szaniawskiego” w Jadwisinie.
Powierzchnia rezerwatu wynosi 11,5 ha z utrwalonym przez roślinność wąwozem erozyjnym, z porastającym cały teren lasem grądowym oraz fragmentem zdziczałego parku. Walory wąwozu podnosi obecność ruin dworku Jerzego Szaniawskiego otoczonego resztkami drzewostanu parkowego. Droga dnem wąwozu prowadzi do przystani wodnej.

Pomnik przyrody w Jadwisinie:
sosna zwyczajna.
5 dębów szypułkowych.
2 sosny zwyczajne.
sosna zwyczajna.
jesion wyniosły.
4 lipy drobnolistne.
2 sosny zwyczajne.
4 sosny zwyczajne.
12 dębów szypułkowych.
głaz narzutowy granit różowy – rapakiwi.
głaz narzutowy granitoid szary różnoziarnisty.

Rezerwat „Jadwisin”.
Uroczysko leśne w pobliżu Serocka o pow.100 ha, gdzie znajduje się XIX-wieczny neoklasycystyczny pałac należący w przeszłości do Radziwiłłów. Występują tu siedliska grądów i lasów mieszanych z pomnikowymi dębami szypułkowymi i sosnami pospolitymi.

Dawny zajazd (poczta) przy ul. Pułtuskiej w Serocku z 1 poł. XIX w.
Obejmuje dwa budynki połączone murem z bramą zamkniętą łukiem odcinkowym oraz boczne skrzydło z trzema przybudówkami ustawionymi prostopadle, przekształcony w 2 poł. XIX i XX w.

Grodzisko Barbarka w Serocku.
Grodzisko wczesnośredniowieczne z XI – XIII w. oddzielone od kościoła jarem, koliste. Badania ujawniły trzy fazy wału o konstrukcji rusztowej i przekładkowej, jamy magazynowe, ślady słupów oraz paleniska. W XVI w. istniał tu cmentarz z kaplicą p.w. św. Barbary. W czasie prac wykopaliskowych odsłonięte fragmenty fundamentów kaplicy z w. XVII. Przez Barbarkę prowadzi trakt spacerowy i jest to miejsce „spotkań melomanów”, gdzie organizuje się cyklicznie letnie spotkania muzyczne – „Serockie Lato Muzyczne”.

Zespół kościoła parafialnego w Serocku.
Kościół murowany, orientowany, forma architektoniczna późnogotycka, przebudowany z lat 1520-1525 lub 1512-1535, pierwotnie p.w. Świętego Wojciecha biskupa. W XVII w. następuje zmiana wezwania kościoła na Zwiastowania Najświętszej Marii Panny. Obok kościoła budynek plebani murowany 2 kond. z XIX/XX w. wokół kościoła ogrodzenie murowane z XIX/XX w. oraz starodrzew.

Pozostałości twierdzy i wałów w Serocku.
Fortyfikacje z 1807/1808 r. wybudowane z polecenia Napoleona jako część trójkąta obronnego Modlin – Serock – Praga. W latach 1882-1890 rozbudowane o przedmoście, w ramach budowy pasów fortów twierdzy Modlin.

Pomnik przyrody w Serocku teren dawnego grodziska: 2 jesiony wyniosłe.

Cmentarz Żydowski w serocku
Zlikwidowany w okresie powojennym, teren cmentarza włączony w obszar ośrodka wczasowego, na którego zapleczu zabezpieczono częćść dawnych macew.

Pomnik przyrody w Łasze:
2 lipy drobnolistne.