Trasa nr 127 i 127a

Przebieg trasy:

Las Chropaczowski - centrum Chropaczowa

Las Chropaczowski - centrum Chropaczowa

Na południowym skraju Lasku Chropaczowskiego trasa nr 130 krzyżuje się z trasą nr 127, rozpoczynającą się na granicy Chorzowa obok Os. Pnioki w dzielnicy Chorzów II i prowadzącą skrajem Lasku Chropaczowskiego i Parku Chropaczowskiego do centrum Chropaczowa z zabytkowym kościołem. Od skrzyżowania obu tras odchodzi na północ trasa nr 127a, przecinająca Lasek Chropaczowski i kończąca się przy Os. Chropaczów. Długość tras nr 127 i 127a wynosi odpowiednio 1,6 km i 0,8 km.

Opis krajobrazu  i zabytków wokół trasy:
Las Chropaczowski to dawne pola górnicze kopalni „Śląsk", zalesione po II wojnie światowej. Stanowi on doskonałą przestrzeń rekreacyjną dla mieszkańców okolicznych osiedli. Na opisywanym terenie wytworzyły się trzy typy siedliskowe lasu. Od stron południowej i północno-zachodniej graniczączy z osiedlami mieszkaniowymi las antropogeniczny tj. przekształcony przez człowieka. W części centralnej, w obniżeniu terenu wytworzyły się lasy łęgowe. Wschodnią i północną część zajmują grądy z występującymi tu: olszą czarna, topolą i grabem; możemy zaobserwować również: wiąz górski, czerwoną odmianę jawora, wierzbę kruchą, topolę holenderską i wiąz szypułkowy. Na terenie lasu znajduje się podsychający zbiornik wodny, w którym występują ślimaki: błotniarka stawowa i zatoczek rogowy. W lesie spotkać można pomrowa wielkiego czy ślinika luzytańskiego, które zostały zawleczone w naszą strefę klimatyczną z południa Europy. Jedynie w tym akwenie, dzięki występującej tu trzcinie i pałce szerokolistnej miejsce do gniazdowania znalazła kokoszka wodna, a nad wodą można spotkać ważki lecichę pospolitą czy łątkę dzieweczkę. W stawie co jakiś czas można usłyszeć i zaobserwować żabę zieloną lub wodną. Występuje tu zaskroniec, rzadkość na terenach miejskich. Oprócz tego zbiornika wodnego istniały na tym terenie jeszcze inne, które już wyschły. Owe zbiorniki i widoczne skarpy to pozostałości po dawnych wyrobiskach, sprzed II wojny światowej, z których wydobywano glinę do produkcji cegły. Na terenie Lasu Chropaczowskiego występuje wiele ptaków śpiewających takich jak: sikora, kowalik, zięba, kos. Czasami zalatuje tutaj jastrząb, prawdopodobnie z północno-zachodniej części miasta. Ze ssaków można spotkać kreta, ryjówkę aksamitną, a czasami zauważyć jeża.

Chropaczów to dzielnica Świętochłowic, położona na północny-zachód od centrum miasta, liczy blisko 8 tys. mieszkańców. Nazwę wsi rycerskiej Chropaczów wymieniono po raz pierwszy w 1295 r. w dokumencie księcia bytomskiego Kazimierza II. Wieś, założona na prawie niemieckim, rozlokowana wzdłuż dzisiejszej ulicy Łagiewnickiej, początkowo liczyła zaledwie kilku gospodarzy. Dobra chropaczowskie wielokrotnie zmieniały właścicieli, ostatecznie w 1826 r. nabył je Karl Lazarus hrabia Henckel von Donnersmarck. Od tego czasu w Chropaczowie następuje rozwój górnictwa węgla kamiennego (kopalnia "Śląsk") i hutnictwa cynku - huta „Guidotto". Rozwój przemysłu spowodował gwałtowny wzrost liczby ludności, co wiązało się z rozwojem budownictwa mieszkalnego o charakterze miejskim oraz budową obiektów publicznych. Pierwszy budynek szkoły w Chropaczowie powstał w 1866 r., drugi w 1898 r. W 1911 r. wybudowano gmach urzędu gminnego u zbiegu obecnych ulic Łagiewnickiej i Armii Ludowej. W 1913 r. poświęcony został kościół Matki Bożej Różańcowej. W 1875 r. Chropaczów stał się gminą, a w 1951 r. dzielnicą Świętochłowic.