Skip to main content

Trasa nr. 130

Informacje o trasie
Oznaczenie w terenie kolor szlaku  
Trasa zweryfikowana NIE  
Długość trasy km   
Trasa dla roweru BRAK INFORMACJI  
Poziom trudności trasy BRAK INFORMACJI  
Strona Urzędu Miasta Świętochłowice
Kup akcesoria rowerowe
Przebieg trasy:

Skrz. ul. Bytomskiej z ul. Krasickiego - granice Bytomia

Skrz. ul. Bytomskiej z ul. Krasickiego - ul. Powstańców Śląskich - ul. Chorzowska - ul. Sudecka - ul. Stawowa - ul. Jodłowa - ul. Bytomska - granice Bytomia

Biegnie od skrzyżowania ul. Bytomskiej z ul. Krasickiego biegnie początkowo przez Skwer Bytomska ciągiem pieszo-rowerowym, przecina ul. Powstańców Śląskich przejazdem dla rowerzystów, po czym biegnie przez Park Heiloo, odcinkiem drogi dla rowerów, a następnie istniejącymi alejkami. Przy hipermarkecie Nomi jest krótki odcinek drogi dla rowerów omijającego wiatę przystankowa i wydzielenie pasa dla rowerów na istniejącym chodniku z betonowej kostki fazowanej, a następnie przejazd dla rowerzystów z wykorzystaniem istniejącej sygnalizacji świetlnej dotychczasowego przejścia dla pieszych przez ul. Chorzowska. Dalej trasa prowadzi ciągiem pieszo-rowerowym przy ul. Chorzowskiej, obok ul. Tatrzańskiej, Stawu Wąwóz i ul. Sudeckiej. Od trasy nr 130 odchodzi alejka do Stawu Wąwóz. Przecina ul. Stawową przejazdem dla rowerzystów i biegnie jezdnią ul. Jodłowej, stanowiącej wyłącznie dojazd do osiedla, a następnie alejkami przez Lasek Chropaczowski wzdłuż ul. Bytomskiej. Ostatni odcinek tej trasy wykorzystuje torowisko kolejowe z przejazdem pod wiaduktem w ciągu ul. Bytomskiej, kończąc sie na północ od Os. Brzezina, tuz przy granicy z Bytomiem koło Łagiewnik.

Opis krajobrazu  i zabytków wokół trasy:
Park im. Mieszkańców Heiloo jest najstarszym parkiem w   Świętochłowicach.   W   1859   r.   kontrolowana   przez Donnersmareków Śląska Spółka Akcyjna dla Górnictwa i  Hutnictwa  Cynku wybudowała  w ówczesnej  Kolonii Świętochłowice gmach (dwór) dla Zarządu Spółki, a w 1866 r.   urządziła   przy   nim   park.   Obecnie   park   zajmuje powierzchnię   ok.   6   ha.   W   drzewostanie   dominują: kasztanowiec zwyczajny, klon jawor, lipa drobnolistna i dąb szypułkowy. W 2007 r. dwa najstarsze drzewa zostały uznane    za    pomniki    przyrody:    platan    klonolistny o obwodzie pnia 231 cm i kasztanowiec biały o obwodzie pnia 300 cm. Obecną nazwę park zawdzięcza współpracy miasta Świętochłowice z miastem Heiloo w Holandii zapoczątkowanej już w latach 80-tych XX w. Heiloo jest pierwszym miastem partnerskim Świętochłowic.

Staw   Wąwóz jest   zbiornikiem    powyrobiskowym   o   stromych północnych i wschodnich brzegach. Prawie połowa linii brzegowej stawu jest porośnięta roślinami szuwarowymi z dominacją trzciny i pałki szerokolistnej. Występuje tu również rzęsa drobna. Gniazduje tutaj łyska, kokoszka wodna oraz kaczka krzyżówka.
Od strony zachodniej i południowej staw otoczony jest niewielkim kompleksem drzew. Wyróżnia się w nim jesion wyniosły, wierzba krucha oraz topola czarna. Obecnie brzegi stawu stanowią miejsce wypoczynku i rekreacji.

Las Chropaczowski to dawne pola górnicze kopalni „Śląsk", zalesione po II wojnie światowej. Stanowi on doskonałą przestrzeń rekreacyjną dla mieszkańców okolicznych osiedli. Na opisywanym terenie wytworzyły się trzy typy siedliskowe lasu. Od stron południowej i północno-zachodniej graniczączy z osiedlami mieszkaniowymi las antropogeniczny tj. przekształcony przez człowieka. W części centralnej, w obniżeniu terenu wytworzyły się lasy łęgowe. Wschodnią i północną część zajmują grądy z występującymi tu: olszą czarna, topolą i grabem; możemy zaobserwować również: wiąz górski, czerwoną odmianę jawora, wierzbę kruchą, topolę holenderską i wiąz szypułkowy. Na terenie lasu znajduje się podsychający zbiornik wodny, w którym występują ślimaki: błotniarka stawowa i zatoczek rogowy. W lesie spotkać można pomrowa wielkiego czy ślinika luzytańskiego, które zostały zawleczone w naszą strefę klimatyczną z południa Europy. Jedynie w tym akwenie, dzięki występującej tu trzcinie i pałce szerokolistnej miejsce do gniazdowania znalazła kokoszka wodna, a nad wodą można spotkać ważki lecichę pospolitą czy łątkę dzieweczkę. W stawie co jakiś czas można usłyszeć i zaobserwować żabę zieloną lub wodną. Występuje tu zaskroniec, rzadkość na terenach miejskich. Oprócz tego zbiornika wodnego istniały na tym terenie jeszcze inne, które już wyschły. Owe zbiorniki i widoczne skarpy to pozostałości po dawnych wyrobiskach, sprzed II wojny światowej, z których wydobywano glinę do produkcji cegły. Na terenie Lasu Chropaczowskiego występuje wiele ptaków śpiewających takich jak: sikora, kowalik, zięba, kos. Czasami zalatuje tutaj jastrząb, prawdopodobnie z północno-zachodniej części miasta. Ze ssaków można spotkać kreta, ryjówkę aksamitną, a czasami zauważyć jeża.

Chropaczów to dzielnica Świętochłowic, położona na północny-zachód od centrum miasta, liczy blisko 8 tys. mieszkańców. Nazwę wsi rycerskiej Chropaczów wymieniono po raz pierwszy w 1295 r. w dokumencie księcia bytomskiego Kazimierza II. Wieś, założona na prawie niemieckim, rozlokowana wzdłuż dzisiejszej ulicy Łagiewnickiej, początkowo liczyła zaledwie kilku gospodarzy. Dobra chropaczowskie wielokrotnie zmieniały właścicieli, ostatecznie w 1826 r. nabył je Karl Lazarus hrabia Henckel von Donnersmarck. Od tego czasu w Chropaczowie następuje rozwój górnictwa węgla kamiennego (kopalnia "Śląsk") i hutnictwa cynku - huta „Guidotto". Rozwój przemysłu spowodował gwałtowny wzrost liczby ludności, co wiązało się z rozwojem budownictwa mieszkalnego o charakterze miejskim oraz budową obiektów publicznych. Pierwszy budynek szkoły w Chropaczowie powstał w 1866 r., drugi w 1898 r. W 1911 r. wybudowano gmach urzędu gminnego u zbiegu obecnych ulic Łagiewnickiej i Armii Ludowej. W 1913 r. poświęcony został kościół Matki Bożej Różańcowej. W 1875 r. Chropaczów stał się gminą, a w 1951 r. dzielnicą Świętochłowic.