Trasa nr II

Przebieg trasy:

Płocicz - Płocicz

Płocicz - Dziechowo - Lutówko - Dąbrowa - Płocicz

Sprzed budynku Szkoły Podstawowej w Płociczu wyjeżdżamy w kierunku południowym do figury św. Wawrzyńca (z1948r.). Postać świętego jest bardzo popularna w naszej okolicy, m.in. znajduje się w herbie Sępólna Krajeńskiego. Następnie piaszczystą drogą gruntową przez lekko falisty teren docieramy do Dziechowa. Podróż dalej kontynuujemy niebieskim szlakiem turystycznym. Jeszcze rzut oka na południe, gdzie roztacza się rozległa panorama na jezioro Sępoleńskie i piaszczystą drogą w dół zagłębiamy się w zieleń lasu mieszanego. Wkrótce przekraczamy betonowy most nad ciekiem między jeziorami: Lutowskim i Sępoleńskim. W pobliżu znajduje się osada Lutówko-Młyn, dawniej funkcjonował tu młyn wodny, co podkreśla nazwa osady z XIX wieku. W zbudowanym tu ok. 1831 r. drewniano-szkieletowym budynku na podmurówce zamieszkują obecnie pracownicy leśni. W dalszą podróż w kierunku Lutówka wyruszamy czerwonym szlakiem, który biegnie szeroką utwardzoną drogą pod górę. Ponownie zagłębiamy się w las sosnowy i niebawem wyjeżdżamy na otwartą przestrzeń. Lutówko tuż, tuż. Na skraju wsi wznosi się kościół w stylu zakopiańskim zbudowany w latach 1984-88 z cegły i kamienia. We wsi znajduje się siedziba nadleśnictwa Lutówko. Podróż kontynuujemy drogą asfaltową w stronę leśniczówki Gaj. Tutaj leśnymi dróżkami i szlakami turystycznymi kolejno dojeżdżamy do skupionych w Krajeńskim Parku Krajobrazowym rezerwatów przyrody. Pierwszy z nich to utworzony w 2000 r. rezerwat „Buczyna” z drzewostanem bukowym (ok.20ha) następny to rezerwat „Lutowo” bór bagienny, o podobnej powierzchni utworzony w 1963 r., dalej rezerwat „Gaj Krajeński”, na powierzchni ponad 10 ha znajduje się drzewostan dębowo-bukowy, utworzony w 1965 r., oraz rezerwat „Dęby Krajeńskie” – las gradowy z drzewostanem dębowo-bukowym o powierzchni ok.46 ha (utworzony w 2000r.). Warto tutaj pojechać nie tylko ze względu na niepowtarzalne walory przyrodnicze oraz wyjątkową różnorodność i malowniczość krajobrazu, ale także z uwagi na znaczące wartości historyczno-kulturowe, a przede wszystkim rekreację i możliwość czynnego wypoczynku. Kolejnym celem naszej eskapady jest Dąbrowa, wieś powstała dopiero w XIX wieku, o bardzo charakterystycznej rozproszonej zabudowie. W budynku po zlikwidowanej szkole podstawowej otworzyła swoje podwoje Zielona Szkoła, która zajmuje się m.in. edukacją ekologiczną. Można tutaj przyjechać także na dłuższy, kilkudniowy wypoczynek. Okolica przepiękna – naprawdę warto. Z Dąbrowy drogami gruntowymi, niekiedy dość piaszczystymi i polnymi ścieżkami wśród pofałdowanych pól wracamy już do punktu zbornego.