W krainie obniżeń i pagórów

Przebieg trasy:

Cyców - Cyców

Cyców - Włodawa - Świerszczów - Cyców

Proponujemy zwiedzanie wschodniej części powiatu łęczyńskiego, która położona jest w gminie Cyców. Turyści mogą tu dojechać z Dorohuczy, drogą nr 838, odgałęziającą się od trasy krajowej nr 82.

W pobliżu Cycowa widoczne są w terenie zagłębienia bezodpływowe o zarysie owalnym lub kolistym, świadczące o toczących się procesach krasowych w skałach węglanowych. Część zagłębień przekształcona została w małe stawy. Dawniej moczono w nich len, z którego tkano grube płótno zwane cycem. Z tego rękodzieła słynęły właśnie okolice Cycowa.
W osadzie, przy ul. Kościuszki, zachowały się pozostałości zespołu folwarcznego; dawniej stał tu zbór ewangelicki. W centrum Cycowa wznosi się d. cerkiew unicka pw. św. Michała Archanioła z 1860-1870 roku. Już kilka lat później została zamieniona na prawosławną, a w 1918 roku świątynię przejął kościół rzymskokatolicki. Nowy kościół w Cycowie imponuje wielkością i ładnym wystrojem architektonicznym.
W centrum osady uwagę zwiedzających zwraca pomnik poświęcony polskim żołnierzom z 4. Brygady Jazdy płk. Nieniewskiego, którzy stoczyli w okolicy zwycięską bitwę z bolszewikami w dniach 15 i 16 sierpnia 1920 roku. O jej wyniku zadecydowała brawurowa szarża 1. Szwadronu 7. Pułku Ułanów Lubelskich. Polegli żołnierze spoczywają na cmentarzu wojennym z I wojny światowej, który znajduje się na tzw. krzyżówkach przy drodze do Lublina.

Podążając w stronę Włodawy, nie sposób nie zauważyć ładnego krajobrazu poleskiego. Szczególnie malowniczo prezentują się brzozowe gaje i pojedyncze okazy rozłożystych sosen niedaleko Kopiny.

Wieś Świerszczów wyróżnia się urodą i pewną nobliwością; jej początki datują się na poł. XV wieku. Można tu spotkać tradycyjną zabudowę drewnianą w otoczeniu starych drzew i przydomowych ogródków. Na wzniesieniu stoi drewniany, oszalowany kościół paraf. pw. św. Bazylego (foto 032) z 1795 roku. Po kasacie unii był on przejęty przez prawosławie, a w 1919 roku przez parafię rzymskokatolicką. W połowie ubiegłego stulecia świątynię przebudowano, powiększając ją dwukrotnie. Osobno stojąca drewniana dzwonnica dźwiga trzy dzwony o wadze od 145 do 523 kg. W pobliżu kościoła rosną pomnikowe okazy jesionów wyniosłych, imponujące wysokością i kilkumetrowymi obwodami pni.
Z dawnego zespołu dworsko-parkowego Rulikowskich i Bieńkowskich z przeł. XVII i XVIII wieku pozostały fragmenty barokowego, geometrycznego założenia parkowego, z resztkami alei i pomnikowymi okazami lipy drobnolistnej, grabu pospolitego i jesionu wyniosłego.

Do rezerwatu wodno-torfowiskowego „Jezioro Świerszczów” (12,25 ha) doprowadza fragment zielonego szlaku Pomników przyrody. Nie zachęcamy do samodzielnych prób dotarcia do jeziorka, ponieważ blisko brzegu można się zapaść w trzęsawisko. Lepiej ograniczyć się do zwiedzenia dalszego otoczenia zbiornika - lasu mieszanego i bagiennego. Na powierzchni ruchomej splei, czyli kożucha ze splątanych korzeni i kłączy roślinności torfowiskowej, występują rzadkie gatunki flory północnej, m.in. trzy gatunki rosiczek, aldrowanda pęcherzykowata, brzoza niska, wierzba lapońska i borówkolistna oraz modrzewnica zwyczajna.

Do Cycowa wracamy tą samą drogą, a następnie kontynuujemy podróż w kierunku południowym aż do wsi Głębokie, gdzie należy skręcić w stronę Łęcznej.
Z prawej strony drogi odsłania się Jezioro Głębokie, które leży w dużym obniżeniu krasowym. Na brzegu jeziora, w łodziach i na pomoście łatwo spotkać wędkarzy.
Końcowy odcinek drogi, od Wesołówki, biegnie blisko, wyraźnie zaznaczonej, doliny Świnki.