5 tysięcy kilometrów szlaków dla piechurów MEKKA TREKKINGU

Trentino Trekking to dwa szlaki opasujące region w sposób umożliwiający jego najlepsze poznanie. Podzielone są na mniejsze odcinki, a na końcu każdego z nich znajduje się schronisko lub inny obiekt, umożliwiający nocleg nawet większej grupie osób. Z okien każdego z nich rozciąga się wspaniała, górska panorama.

Na wspomnianych pięciu tysiącach kilometrów szlaku każdy piechur, niezależnie od wieku i stopnia sprawności fizycznej znajdzie coś dla siebie, od najprostszych ścieżek, biegnących niemal po równym do tych trudniejszych, charakteryzujących się stromymi podejściami. A zatem do turysty należy tylko wybór szlaku, bo resztę zapewnia już region: sieć schronisk i innych obiektów gotowych przyjąć na nocleg strudzonego wędrowca, nakarmić go ciepłym posiłkiem i zapewnić grono nowych przyjaciół, którzy przy trzaskającym na kominku ogniu będą skłonni opowiedzieć lub wysłuchać opowieści przybysza. Te trasy wchodzą w skład większej struktury, dwóch szlaków opasujących kilometrami ścieżek cały region i objętych wspólnym projektem pod nazwą Trentino Trekking (www.trekking.visittrentino.it).

Pierwszy z  nich Trekking Leggend,  zawdzięcza swoją nazwę licznym opowieściom i legendom przekazywanym w tradycji ustnej z pokolenia na pokolenie na terenie Dolomitów, rozciągającym się między S.Martino di Castrozza, Valli di Fiemme i di Fassa. W sumie oferuje ponad 200 km ścieżek trekkingowych, podzielonych na poszczególne odcinki. Turysta może wybrać jeden z nich lub więcej, zdać się na pomoc przewodnika alpejskiego lub wybrać się w drogę sam, korzystając ze świetnie przygotowanych przez region map i dokładnie oznakowanych szlaków.

Dolomity Brenta Trek to natomiast podwójny tour dla amatorów trekingu śladami niedźwiedzia brunatnego po położonym na północy regionu Parku Przyrodniczym Adamello – Brenta, największym w Trentino obszarze chronionym. Szlak ma formę pierścienia otaczającego górski masyw Brenta i został tak skonstruowany, aby mogli z niego skorzystać zarówno mniej jak i bardziej zaawansowani. Dla tych pierwszych wyznaczona została trasa “country”, a więc mniej wysiłkowa, pozwalająca na spokojną kontemplację  widoków. Dla drugich świetną opcją jest trasa “expert” pomyślana dla prawdziwych trekkingowców. Na trasach znajdują się oczywiście schroniska, w których można wypocząć, zaspokoić pragnienie napojem bezalkoholowym lub kieliszkiem wina, zjeść ciepły posiłek (można przy okazji skosztować lokalne frykasy) i przenocować w co prawda w spartańskich, ale bardzo funkcjonalnych i przyjemnie urządzonych pokojach. Alternatywą może być nocleg w jednym z obiektów należących do Dolomiti Walking Hotel, klubu skupiającego 17 hoteli, którego naczelnym celem jest promowanie turystyki górskiej. Można w nich nie tylko przenocować, ale i uzyskać kompletną informację na temat możliwości wycieczek, wypożyczyć potrzebny w górach sprzęt, przewodnika, a także zamówić transport (www.dolomitiwalkinghotel.it).

Wspominani już wcześniej przewodnicy alpejscy (posiadający odpowiednie licencje i doświadczenie), jak również przewodnicy terytorialni to prawdziwi zawodowcy. Ich wiedza nie ogranicza się jedynie do wskazywania najciekawszych i najlepszych dla danego turysty szlaków, ale potrafią barwnie opowiadać o otaczającej przyrodzie, przekazywać ciekawostki kulturalne i etnograficzne.

W górach, oprócz uprawiania trekkingu, można się też oczywiście wspinać i pokonywać słynne vie ferrate, czyli drogi wspinaczkowe zaopatrzone dla celów autoasekuracji w linę stalową,  z licznymi stopniami, drabinkami i mostami. Najlepsze z nich znajdują się w okolicach jeziora Garda i są ich, do wyboru w zależności od stopnia trudności, setki. Ponieważ są doskonale przygotowane i stale konserwowane, można się nimi poruszać niemal przez cały rok, a widok z góry na chłodne wody jeziora jest niezapomniany, tak jak adrenalinowe przeżycia towarzyszące samej wspinaczce.